Ik heb tijd te weinig of ideeën te veel

Normaal blikt founder Katrien Meermans elke drie maanden terug en bundelt ze haar gedachten. Maar deze keer wil ze enkel terugkeren naar de eerste weken van deze maand. Toen zij en Tom op reis gingen met vrienden en bij thuiskomst de vakantie verlengden in huis. Een reisverslag.


  1. Gepakt en gezakt. De koffer vol geladen en in de frigobox sandwiches met kaas en salami. Afscheid nemen van onze poes Schaduw valt me altijd zwaar. De avond voor we vertrekken, kruipt ze steevast in een van onze reiskoffers waar ze zich mistroostig in een bolletje rolt. 
     

  2. In Dijon stoppen we en ontmoeten we onze vrienden. We eten een planche de charcuterieen drinken rosé en negroni. We spelen op de flipperkast en wandelen door de straten. We kijken naar een vrouw en haar puppy. Door zijn verwondering voor de grote wereld staan ze meer stil dan dat ze in beweging zijn. 
     

  3. De eindbestemming is het begin van de zalige leegte. We slapen, lezen, krabbelen en tekenen. We tafelen langzaam en lang. We vullen kruiswoordraadsels in en spelen Uno, Yahtzee en pool petanque. We zwemmen en baden in de zon. Ik maak van mezelf een bommetje dat in het water springt. 
     

  4. We kleien. De anderen hadden een plan; ik rolde bolletjes en kneep maar wat. Ik zag niet, wat ik wilde. Tot er een hazenkop tevoorschijn kwam in de samengedrukte klei. Soms is loslaten de beste manier om iets te laten gebeuren. 
     

  5. Meestal duurt het een week voor ik me ontspannen voel. Deze keer ben ik op dag twee vrij van de last op mijn schouders.  
     

  6. Elke ochtend wandel ik met iemand naar het dorp. We gaan naar de bakker, de lokale supermarkt van 25 vierkante meter groot en de slager. De slager is gesloten op woensdagnamiddag omdat ze geen personeel vinden. We kopen altijd meer dan we van plan waren. 
     

  7. We doen een uitstap naar Vallabrègues. Achter een deur die we eerst voorbijwandelen, schuilt een van de mooiste plekken: Atelier Vime. Wanneer we opnieuw door de straten wandelen, worden we teruggeroepen. Of we de privéwoning willen bezoeken; ik wil er blijven. Voor altijd. De schoonheid en zorgzaamheid ontroeren ons. Ze herinneren me aan mijn verlangen naar traagheid en diepgang. 
     

  8. Dat we als mensen ontspanning en plezier bewaren voor vakantie vindt hij een raar idee. Hij heeft zijn leven georganiseerd rond de dingen die hij nodig heeft, die hem gelukkig maken. Met zijn woorden duwt hij me van mijn stoel. Terwijl zij me meeneemt in het moment. 
     

  9. We hebben tijd te weinig. En ideeën te veel. Ik weet niet of dat ooit anders zal zijn. 
     

  10. Ik lees vijf boeken van vertrek tot thuiskomst: 'On earth we're briefly gorgeous', 'Een man die Ove heet', 'Beach read', 'Angstige mensen' en 'You are a magnet'. Ik kruip uit de weemoed met romantiek en dankbaarheid voor de kleine dingen.  
     

  11. De afgelopen twaalf jaar ben ik meerdere keren verliefd geworden. Telkens op dezelfde man. Wanneer we alleen de berg opwandelen, val ik opnieuw voor hem. 
     

  12. Ik dans in de straat, maar zodra we in bed liggen, val ik in slaap.
     

  13. Het afscheid voelt raar. We omhelzen elkaar. Stappen elk in onze wagen en zwaaien. Hoelang moet je wachten om elkaar weer te horen? Blijkbaar negen uur.
     

  14. We stoppen in Troyes en ontdekken dat etappe negen van de Tour de France er eindigt. We kloppen op de barricades langs de weg als de wielrenners voorbijzoeven. Anthony Turgis wint de sprint voor Tom Pidcock en Derek Gee. Tadej Pogacar houdt het geel.
     

  15. Ik slaap langer dan anders, maar de dagen duren even lang.
     

  16. Ik start om negen uur 's morgens met mijn kookplannen voor een etentje. Na één uur is de keuken een ravage. 
     

  17. All of us strangers’ is beklijvend mooi. Tom en ik huilen in de zetel. Wanneer mensen zich heel alleen op de wereld voelen, dan grijpt me dat naar de keel. Als je door de droefheid heen de wereld niet meer ziet. 
     

  18. Met dezelfde verwondering van de puppy kijken Tom en ik in het donker naar twee kerkuilen in onze tuin. Ze vliegen tussen de schuur en het raam van onze living. Ze kijken ons recht in de ogen. 
     

  19. Hoe lang moet je wachten om elkaar weer te zien? Blijkbaar twaalf dagen. 
     

  20. Als mensen me vragen hoe mijn vakantie was, dan zeg ik 'verhelderend'. 


Vorige
Vorige

Wanneer de tijd sneller gaat

Volgende
Volgende

Hoe onze diepgaande PR-strategie juwelenmerk Elisa Lee helpt groeien