En bij het ochtendgloren was ik allang verloren
Elke drie maanden blikt founder Katrien Meermans terug en bundelt ze haar gedachten. Deze keer was april er sneller dan gepland. Katrien was in de ban van een boek en de dingen die het haar deed uitzoeken. Dat vroeg veel van haar aandacht en tijd; zorgde voor nieuwe inzichten en gemengde gevoelens. Maar er was ook lichtheid, blijdschap en inspiratie. Een greep uit haar gedachten.
Mijn relatie met social media is complicated. Ik wilde schrijven over wat dat doet met een mens en eindigde met twee essays. De beauty-obsessie door social media bij een deel van onze tieners raakte mij persoonlijk, terwijl de blandness van heel wat 'creators' mij verveelde. Tijdens momenten van verdieping werd het nog maar eens duidelijk hoe sociale media onze identiteit vormt.
De afgelopen drie maanden waren door mijn onderzoek ongewild zwaarmoedig. Op zoek naar lichtheid keek ik naar Friends, dekte ik de tafel voor vrienden, maakte ik plannen voor de zomer en stak ik elke ochtend mijn hoofd tussen de wolken.
Na een winter in de stal dansen de koeien weer in de weide. Dartelend, badend in de lentezon. Al grazend banen ze zich in een weg door het groene gras. Ze lopen naar me toe alsof ook zij mij gemist hebben.
De kievit - mijn lievelingsvogel - zegt weer goedemorgen. Ik herken zijn scherp getsjirp met mijn ogen dicht en als ik ze open kan ik niet stoppen met kijken naar zijn enthousiaste acrobatische baltsvluchten. De aankondiging van een nieuwe dag voelt dan vrolijker dan ooit.
Ik noem haar Josefien. Anderen noemen haar Jozemien. Haar naam is Syringa Vulgaris. Welke naam ze ook draagt, haar geur is onlosmakelijk verbonden met de lente. Ze staat langs de weg die ik dagelijks bewandel en ik kijk telkens uit naar het moment dat ik haar bereik.
Tom - mijn liefde en partner in Stille Bliksem en ik lanceerden Weerlicht: een online galerij waarop we creatievelingen die ons beroeren een platform bieden. Tom zijn droom is dat Weerlicht mag uitgroeien tot een fysieke galerij. Ik ben ontzettend fier op hem, want in dit nieuwe wij-verhaal is hij deze keer de originele bezieler.
Discipline heeft vaak een negatieve bijklank, alsof je jezelf iets ontzegt. Maar eigenlijk kies je bewust voor de dingen die jou goed doen. Door te kiezen voor structuur en verantwoording tegenover jezelf af te leggen, draag je dus zorg voor jezelf. En dat is bij iedereen anders. Mijn ochtendroutine aan stacking habits heb ik bijvoorbeeld nodig om met focus en rust aan mijn werkdag te kunnen beginnen.
Terwijl de aardappelen stonden te koken deed Jasper me huilen.
Gelezen op het internet: "Ik wilde meer rust en beter slapen. In plaats van mijn schermtijd te beperken, mijn telefoon uit de slaapkamer te weren … voegde ik dingen toe én betaalde ik er ook nog eens voor. Van een abonnement op een meditatie-app tot veel te dure pillow spray." We voegen inderdaad altijd maar meer toe aan ons leven en onze agenda, terwijl minder net de oplossing is. Waarom hebben we het daar zo moeilijk mee? Dr. Laurie Santos en econoom Tim Hartford praten daarover in de boeiende podcast The Happiness of Subtraction; inclusief heel wat leuke en herkenbare voorbeelden.
Ik heb erg genoten van het gesprek tussen actrice Michelle Williams en podcasthost Sam Fragoso. Op bedachtzame wijze legt hij de rode draad in haar leven bloot en maakt hij een trefzekere analyse van haar evolutie als actrice. Hij doet dit met zo veel respect en mildheid dat het Williams emotioneel beroert.